به قلم حامد وکیلی

دیگر در سیاست ایران می توان منتظر هر واقعه ای بود حوادث دو سال اخیر به قدری پیچیده و سریع وعجیب بوده که می توان هر لحظه منتظر اتفاق خاص بود و شاید دیگر هیچ اتفاقی غیر منتظره و عجیب به نظر نیاید . اخیراً در راستای همان حوادث عجیب (که قرار است دیگر عجیب به حساب نیاید ) چند اتفاق مهم به وقوع پیوسته است. چند هفته پیش سایت رسمی دولت خبر از استعفای وزیر اطلاعات و پذیرش آن توسط رئیس جمهور داد و بعد از مدتی این خبر از روی خبرگزاری برداشته شد البته بدون تکذیب خبر مربوطه! سایت های اصولگرا اما آن خبر را تکذیب و انتقاد ات تلویحی و گاهی هم صریح به رئیس دولت شروع کردند اما ماجرا به اینجا ختم نشد . خبرها حاکی از آن بود که رئیس جمهور حاضر به برگرداندن وزیر اطلاعات نبود بعد از آن بود که نامه ای از رهبری روی برخی از خبرگزاری ها قرار گرفت که در آن از وزیر مذبور قدر دانی و خواستار ادامه  فعالیت آن وزیر شده بود و در پی آن قهر یازده روزه ی احمدی نژاد از جلسات هیات دولت و انظار عمومی و حتی خصوصی !

بعد از چند روز کش و قوس و دعوا و بعضاً بگیر و ببند در اردوگاه اصولگرایان بالاخره صفحه ی تلویزیون تصویری را نمایش داد که احمدی نژاد و وزیر اطلاعات همزمان در جلسه هیات دولت حاضر شده بودند و شاید دیگر می شد منتظر چند روز آرام در پس این طوفان بود . اما هنوز خبر عزل و نصب وزیر اطلاعات از صفحه ی رسانه ها پاک نشده بود که ناگهان حادثه ی دیگری آن صفحه ها را در برگرفت؛ ادغام چهار وزارت خانه توسط دولت بدون مصوبه مجلس ، خبری بود که مثل بمب در رسانه ها ترکید و خیلی زود موضع گیری های دو طرف را در پی داشت و چیزی نگذشت که این اتفاق منجر به تقابل و رویارویی عریان و بی پرده رئیس دو قوه گردید.

***

اتفاق جدیدی که در این دو ماجرا تازگی داشت این بود که موضع اصولگرایان این بار متفاوت از قبل بود آنان این بار بسیار صریح و عتاب آلود مقابل رئیس جمهور ایستادند و حملات سنگینی روانه دولت ساختند در حالی که قبل تر رهبری آنان از انتقادِ وارد نیز حذر داده بود و آنان نیز مراعاتِ این حذر می کردند.

این حرکات از احمدی نژاد چندان بعید به نظر نمی رسید و حتی قبلاً حرکاتی از این دست از او دیده می شد (ماجرای معاون اولی مشایی، ماجرای پرونده رحیمی ، تصویب قانون هدفمندی یارانه ها،...)

اما مشخص نیست (و شاید هم مشخص است ) که چرا اکنون اصولگرایان بدین فکر افتاده اند که باید جلوی حرکات غیر قانونی دولت را گرفت و چرا اکنون حضور تفکر احمدی نژاد و دولتش را خطر ناک می بینند؟ چیزی که مسلم است این است که احمدی نژاد تغییری نکرده و نه قانون گریزی احمدی نژاد اولین بار است و نه رفتار های بحران زای او، بلکه این واکنش اصولگرایان است که تازگی دارد. و جالب تر اینکه عده ای اکنون به سراغ صحبت های قبلی وی رفته اند و در حال کالبد شکافی سخنان قبلی احمدی نژاد هستند و اکنون دارند بر سخنان چند ماه پیش او خرده گیری می کنند و او و یا دست کم همراهانش را «جریان انحرافی» می نامند آن هم توسط عده ای که قبل تر او را تا سر حد «منجی نظام» می ستودند و او را فرستاده ی امام زمان می خوانند و برای موفقیتش در انتخابات به نذر و نیاز و امدادهای غیبی و... متوسل می شدند . گفتنی است که اگر ابراز مخالفت با حکم حکومتی و بعد پذیرش آن مساوی ست با ضدیت با ولایت فقیه، این "قضیه" راجع به معاون اولی مشایی نیز صادق بود . اگر بتوان از سخنان امروز احمدی نژاد بوی "انحراف" استشمام کرد این بو را می شد قبلاً نیز استشمام کنند چرا که گفتار احمدی نژاد هیچ تغییر مبنایی و ریشه ای نداشته و اگر اقدامات کنونی دولت به رمالی شبیه است و جن گیری و ورد و فوت و جادو سیره ی معمول آن شده است این اقدام مربوط به این یکی دو ماه و حتی دو سال اخیر هم نمی شود اما اینکه چرا اصولگرایان اکنون این را می بینند؟ (لطفاً بقیه را نانوشته بخوانید) ... بگذریم.

***

احمدی نژاد همان احمدی نژاد است اما گویی دیگر اصولگرایان همان اصولگرایان نیستند و حال یا باید بپذیریم که این چند سال که احمدی نژاد ، این "احمدی نژاد" بود اینان او را می دیدند ولی اکنون متوجه شدند که او چگونه فردی است که در این صورت باید در "بصیرتِ" متعارف آنان به صورت جدی تأمل کرد و یا هم باید بپذیریم که ماجرا چیز دیگری است!